به گزارش خبرگزاری حوزه، جهان ادیان مجموعهای متنوع است که برخی ریشه در سنت ابراهیم(ع) و برخی مسیر و منشأیی مستقل و جداگانه دارند.
ادیان ابراهیمی و غیرابراهیمی چیست؟
ادیان ابراهیمی
«ادیان ابراهیمی» به سه دین بزرگ یهودیت، مسیحیت و اسلام گفته میشود؛ زیرا هر سه، حضرت ابراهیم(ع) را الگو و نیای معنوی خود میدانند.
در نگاه یهودیان، او جدّ بنیاسرائیل است و در نگاه مسلمانان، از طریق اسماعیل(ع) نیای عربها به شمار میرود.
این سه دین در باور به خدا، وحی، پیامبری، وجود کتاب مقدس و اعتقاد به معاد اشتراکات گستردهای دارند.
یهودیت به «تورات»، مسیحیت به «عهدین» و اسلام به «قرآن» تکیه دارد و هر یک، اعتبار الهی کتابهای دیگر را بهگونهای نقد میکند.
در آثار علمی، این دینها را با عنوانهایی چون «ادیان توحیدی»، «ادیان وحیانی»، «ادیان سامی» و در تعبیر علامه طباطبایی «ادیان نبویه» نیز میشناسند.
ادیان غیرابراهیمی
«ادیان غیرابراهیمی» به مجموعه گستردهای از آیینها و سنتهای دینی گفته میشود که ریشهای در حضرت ابراهیم(ع) ندارند؛ مانند آیینهای هندویی، بودایی، تائویی، کنفوسیوسی و غیره.
این ادیان هرکدام دستگاه فکری، اسطورهای و معنوی مستقل و متفاوتی دارند و بخش بزرگی از فرهنگهای آسیایی و شرقی را شکل دادهاند.
نظر شما